*برخی با هدف ایجاد شکاف میان اسلام و ایران، دروغ شاخ دار زیر را به کمیل بن زیاد نسبت می دهند:
«کمیل کیست؟ کمیل بن زیاد در سال 36 هجری از طرف علی بن ابی طالب به حکومت فارس منصوب شد، اما پس از واقعه حکمیت و خلع علی بن ابی طالب از خلافت، (کمیل از سوی معاویه) بر حکومت ابقاء شد.
کمیل حاکم فارس، وقتی متوجه شد مردم پنهانی به زیارت آرامگاه کوروش بزرگ می روند، تصمیم گرفت آن را خراب کند و این باعث شد مردم فیروز آباد فارس (شهر گور) که از شهرهای پر رونق آن زمان بود، علیه او قیام کنند و کمیل پس از شکست به شام گریخت…
این کسی است که دعایش ما را به بهشت می برد؟! (دعای کمیل)»
پاسخ به این دروغ
یک) در هیچ روایت موثق تاریخی نیامده که حضرت علی(ع)، کمیل را به عنوان کارگزار خود در فارس گماشته باشد بلکه فرماندار امام(ع) در هیت (شهری نزدیک بغداد امروز) بود.
دو) در عصر ساسانیان، آن بنای سنگی ابداً به عنوان مقبره کورش شناخته نمی شد. ساسانیان بنا به دلایل سیاسی در متون خود هیچ یادی از هخامنشیان (و کورش) نکرده اند. در عصر اسلامی هم این بنا ، مقبره کورش نامیده نشد. بلکه مقبره ی مادر سلیمان) خوانده می شد. (انقراض سلسله صفویه، لارنس لاکهارت، ترجمه: اسماعیل دولتشاهى، تهران: انتشارات علمى و فرهنگ، 1383،ص 294)
سه) کمیل در جنگ صفین در رکاب مولا علی(ع) علیه معاویه نبرد کرد. کمیل در سال 82 هجری به دست حجّاج به شهادت رسید. وی تا آخرین لحظه ی عمرش به قدری بر محبت امیرالمؤمنین علی(ع) پای می فشرد که برخی منابع تاریخی او را زیاده رو در محبت علی(ع) معرفی کرده اند. (میزان الاعتدال، شمس الدین الذهبی، بیروت: دار الکتب العلمیه، 1995 م، ج 5، ص 502)
چنین کسی که حتی معاویه از او منزجر بود (تاریخ طبری، ترجمه ابو القاسم پاینده، انتشارات اساطیر، 1375، ج 6، ص 2198) چگونه می تواند از سوی معاویه حاکم فارس باشد؟!
چهار) دعای کمیل از زبان امام علی(ع) است که آن حضرت به او یاد داد. پس این دعا به نام کمیل است نه برای او.
منبع: تلخیص از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب
